Με αφορμή με την ανακοίνωση του Δικηγορικού Συλλόγου Κέρκυρας αναφορικά με τη μη λειτουργία Τμήματος Ασιατικών Σπουδών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, και με την ιδιότητα του μέλους του Συμβουλίου Ιδρύματος του Ιονίου Πανεπιστημίου, επιθυμώ να αναφέρω τα εξής: 1. Το Τμήμα Ασιατικών Σπουδών, πράγματι, ιδρύθηκε «στα χαρτιά» την προηγούμενη δεκαετία από τον τότε Πρύτανη του Ιονίου Πανεπιστημίου κ. Τσουγκαράκη, αλλά ουδέποτε συμπεριελήφθη στο Μηχανογραφικό. Σε όλους, όμως, προκαλούσε απορία και εντύπωση το γεγονός ότι παρότι δεν είχε αρχίσει να εισάγει φοιτητές, είχε αρχίσει να πραγματοποιεί δαπάνες, οι οποίες βάρυναν τον Προϋπολογισμό του Ιονίου Πανεπιστημίου. Θυμάμαι, μάλιστα, όταν ήμουν μέλος της Συγκλήτου του Ιονίου Πανεπιστημίου (2006-2010), την επιμονή του κ. Πρύτανη να προχωρά σε διαδικασίες πρόσληψης διδακτικού προσωπικού, αν και το αυτό το Τμήμα δεν είχε συμπεριληφθεί στο Μηχανογραφικό κι επομένως δεν προβλεπόταν η εισαγωγή φοιτητών.
Θυμάμαι, ότι για να παρακαμφθεί το πρόβλημα της αδυναμίας προσθήκης νέου τμήματος στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, είχε προταθεί να συμπεριληφθεί στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας του Ιονίου Πανεπιστημίου ως διακριτή κατεύθυνση, με το επιχείρημα ότι μ’ αυτό τον τρόπο θα ενισχυόταν το σκέλος «Ξένων Γλωσσών» του ΤΞΓΜΔ.
Θυμάμαι, επίσης, ότι στη Σύγκλητο είχαν διατυπωθεί, τότε, αντιρρήσεις εξ αιτίας του ότι δύο Τμήματα του Ιονίου Πανεπιστημίου δεν είχαν ακόμη αυτονομηθεί, δηλαδή δεν είχαν ακόμη Γενική Συνέλευση ούτε αιρετό Πρόεδρο, καθώς δεν είχε συμπληρωθεί ο προβλεπόμενος από τον νόμο ελάχιστος αριθμός μελών ΔΕΠ. Το επιχείρημα ήταν απλό, κατανοητό και λογικό. Να αυτονομηθούν πρώτα τα υφιστάμενα Τμήματα, να καλυφθούν οι επιτακτικές ανάγκες των Τμημάτων σε διδακτικό προσωπικό και μετά να προχωρήσουμε σε ίδρυση νέων τμημάτων. Από τότε, δηλαδή, υπήρχαν σώφρονα μέλη του διδακτικού προσωπικού, που ήθελαν ένα νοικοκυρεμένο πανεπιστήμιο κι όχι ένα πανεπιστήμιο κτισμένο πάνω στην άμμο.
Σ’ αυτό το σημείο θέλω να θυμίσω, επίσης, ότι, ενώ την ίδια περίοδο τα υπόλοιπα περιφερειακά πανεπιστήμια, τα οποία είχαν ιδρυθεί ταυτόχρονα με το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, ολοκλήρωναν την ανάπτυξή τους με την υλική στήριξη των τοπικών τους κοινωνιών, η τότε Διοίκηση δεν αξιοποίησε τις ευκαιρίες που της είχαν προσφερθεί για ανάπτυξη. Ενδεικτικά, θυμίζω ότι δεν είχε αποδεχθεί την πρόταση για ίδρυση Τμήματος Τουριστικών Σπουδών, την οποία είχαν στηρίξει βουλευτές και πολλοί φορείς της Κέρκυρας, και δεν φρόντισε να αξιοποιήσει τη δυναμική που είχε δημιουργηθεί από την ένταξη του Ιονίου Πανεπιστημίου στη Γαλλοφωνία και την ίδρυση του πρώτου κοινού ελληνογαλλικού Μεταπτυχιακού, στο οποίο εταίρος ήταν το Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Όσον αφορά στη δεύτερη περίπτωση, θυμίζω ότι το Ιόνιο Πανεπιστήμιο είχε πλάι του το ίδιο το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο μόλις είχε διεκπεραιώσει τη διαδικασία ένταξης της χώρας μας στον Διεθνή Οργασμό Γαλλοφωνίας και έψαχνε ελληνικούς φορείς για να αξιοποιήσουν το κεκτημένο αυτού του διεθνούς οργανισμού.
Θυμίζω, επίσης, ότι παλαιότερα, η τότε Διοικούσα Επιτροπή του Ιονίου Πανεπιστημίου δεν είχε αποδεχθεί την πρόταση του αείμνηστου Κερκυραίου Καθηγητή Σπύρου Καλογερόπουλου-Στράτη για ίδρυση Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Χαμένες ευκαιρίες, οι οποίες δεν επέτρεψαν στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο να γίνει ένα εύρωστο πανεπιστήμιο, όπως το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, τα οποία ιδρύθηκαν με την ίδια πράξη της Ελληνικής Πολιτείας. Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο δεν διέθετε τον όγκο, τις προϋποθέσεις, για αντισταθεί στα σχέδια για αναμόρφωση του χάρτη των ελληνικών ΑΕΙ. Στα «σχέδια» που κυκλοφορούσαν, το Ιόνιο Πανεπιστήμιο ήταν ένα από αυτά που μπορούσαν να «συγχωνευτούν», να «απορροφηθούν» ή να «καταργηθούν»…
2. Η δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, δηλαδή αυτή του Μνημονίου, του «κουρέματος» του αποθεματικού του Ιονίου Πανεπιστημίου, των τεράστιων περικοπών του Προϋπολογισμού του, ταυτίστηκε με την εφαρμογή του Σχεδίου ΑΘΗΝΑ, σκοπός του οποίου ήταν η «ορθολογική» οργάνωση των ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Θυμίζω, ότι την εποχή εκείνη γινόταν λόγος για συγχώνευση του Ιονίου Πανεπιστημίου με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, μεταφορά τμήματος ή τμημάτων του Ιονίου Πανεπιστημίου σε άλλα ΑΕΙ της χώρας και πολλά άλλα. Ο κίνδυνος εξαφάνισης του Ιονίου Πανεπιστημίου από τον χάρτη είχε αρχίσει να γίνεται ορατός. Εκείνη την περίοδο, χάρη στις συντονισμένες ενέργειες της Διοίκησης του Πανεπιστημίου, ήτοι της Πρυτάνεως, του Προέδρου και των μελών του Συμβουλίου Ιδρύματος και της Συγκλήτου, απετράπησαν τα χειρότερα. Προσωπικά θυμάμαι παρά πολύ καλά, καθώς ήμουν μέλος του Συμβουλίου Ιδρύματος, ποιοι συνέδραμαν ουσιαστικά το Ιόνιο Πανεπιστήμιο με συγκεκριμένες ενέργειες. Το Ιόνιο Πανεπιστήμιο κατάφερε να επιβιώσει! Η Κέρκυρα, χάρη στις ενέργειες της Διοίκησής του, έχει ακόμη το πανεπιστήμιό της! Όλοι κάναμε, απλώς, το καθήκον μας. Δεν ζητήσαμε, ούτε πρόκειται να ζητήσουμε, συγχαρητήρια από κανένα. Όταν δίναμε τη μάχη, ουσιαστικά ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Τμήμα Ασιατικών Σπουδών. Δεν είχε φοιτητές! Ο πρώην Πρύτανης είχε μισθώσει κτήρια, είχε πραγματοποιήσει δαπάνες, αλλά φοιτητές δεν υπήρχαν! Ουδέποτε υπήρξαν! Το Τμήμα Ασιατικών Σπουδών ήταν ουσιαστικά «κλινικά νεκρό».
Επειδή πρέπει να είμαστε δίκαιοι, ακόμη κι αν δεν συμφωνούμε με ορισμένα πράγματα, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η κυρία Πρύτανης κατέβαλε προσπάθειες για την ανασύσταση του Τμήματος Ασιατικών Σπουδών, αν και το Σχέδιο ΑΘΗΝΑ το είχε καταργήσει. Αν και εκφράζονται αντιρρήσεις για τη σκοπιμότητα των ενεργειών της, συνεχίζει τις επαφές με τις διπλωματικές αποστολές στην Ελλάδα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας και της Ιαπωνίας και έστειλε επιστολή ακόμη και στον ίδιο τον Πρωθυπουργό της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας.
(του Μιχάλη Πολίτη Αναπληρωτή Καθηγητή
Μέλους του Συμβουλίου Ιδρύματος του Ιονίου Πανεπιστημίου)
Πηγή: Corfu Time, http://www.corfutime.gr/archives/25910
