Για την Μαρία ... (Ελένη Πολίτη, 31-10-2017)

Μαράκι μου έφυγες για τη χώρα των αγγέλων, όπως πολύ σωστά είπε ο Μιχάλης. Ήσουν άνθρωπος της προσφοράς σαν τους γονείς  μας. Ήσουν άνθρωπος γλυκός, τρυφερός, με ανοιχτή αγκαλιά για όλους. Είτε τους ήξερες είτε όχι. Βοηθούσες όποιον είχε ανάγκη. Τους παρηγορούσες με το δικό σου ιδιαίτερο και χαρισματικό τρόπο. Ήσουν η μαμά που αγκάλιαζες μέσα στις φτερούγες σου, εκτός από τα καταπληκτικά παιδιά που μεγάλωσες, την Κατερίνα σου και την Έφη σου και όλα τα παιδιά, ανίψια και φίλους των παιδιών σου. Τα μάζευες όταν ήταν μικρά στο σπίτι σου, για να ζωγραφίσουν, να δημιουργήσουν με χαρτιά και χρώματα, χωρίς να σε νοιάζει αν λερώσουν κάτι. Δεν σε ενδιέφερε αυτό. Το μόνο που σε ενδιέφερε, ήταν να περνάνε καλά. Σε αγαπούσαν όλα και δεν ήθελαν να φύγουν από το σπίτι σου. Τα παιδιά, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές της Σχολής Μωραΐτη καθώς και οι γονείς όλων αυτών των παιδιών δεν θα ξεχάσουν ποτέ τα σκηνικά, τις ενδυμασίες, που με τόσο ταλέντο έφτιαχνες για τις θεατρικές παραστάσεις και τα πανηγύρια της Σχολής .Ήσουν καλλιτεχνική φύση και ευτυχώς τα γονίδιά σου αυτά τα πήραν και οι δυο κόρες σου.

Από μικρή είχες το χάρισμα της βοήθειας. Δεν μπορώ να ξεχάσω πόσες φορές ερχόμουνα, όταν ήμουν μικρούλα, στο κρεβάτι σου, για να κουρνιάσω, όταν φοβόμουνα τη νύχτα. Δεν πήγαινα στη μαμά και τον μπαμπά. Ερχόμουνα σε σένα και ξανακοιμόμουνα ήρεμη. Δεν μπορώ να ξεχάσω πόσο με βοήθησες, όταν χειρουργήθηκα στην καρδιά μου, στο «Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο». Εσύ με έπλενες, εσύ με άλλαζες, εσύ μου έδινες δύναμη να σηκωθώ, για να περπατήσω.

Λυπάμαι όμως αφάνταστα, που λόγω της δουλειάς μου και της απόστασης δεν μπορούσα να είμαι όσο κοντά ήθελα στις δύσκολές σου ώρες. Προσευχόμουνα για σένα στον Άγιο Σπυρίδωνα και την Παναγία. Η καρδιά μου και η ψυχή μου, ήταν κοντά σου και θα είναι παντοτινά. Είμαι υπερήφανη για τα παιδιά σου, την Κατερίνα σου και την Έφη σου, που σου στάθηκαν, όπως και ο Δήμος σου, μέρα – νύχτα, στο «Νοσοκομείο Άγιος Σάββας» και σε φρόντιζαν.

Καλό ταξίδι αγαπημένη μου αδελφούλα και ξέρω ότι η ψυχή σου θα είναι πάντα δίπλα στα παιδιά σου, στον άντρα σου, στα αδέλφια σου, στα ανίψια σου και σε όλους όσους αγαπούσες. 

Ελένη, Αθήνα 31-10-2017