Απόσπασμα από την αντιφώνησή μου μετά την απονομή των διασήμων του Αξιωματικού του Ακαδημαϊκού Φοίνικα. "Η σχέση μου με τη γαλλική γλώσσα".

Απόσπασμα από την αντιφώνησή μου μετά την  απονομή των διασήμων του Αξιωματικού του Ακαδημαϊκού Φοίνικα της Γαλλικής Δημοκρατίας (Officier dans l'Ordre des Palmes Académques)*.

Κέρκυρα, 6 Μαρτίου 2015 (Αίθουσα Τελετών Αναγνωστικής Εταιρείας Κέρκυρας)

(*) Τα διάσημα του Ακαδημαϊκού Φοίνικα αποτελούν ανώτατη τιμητική διάκριση της Γαλλικής Δημοκρατίας, η οποία θεσμοθετήθηκε το 1808 από τον Ναπολέοντα τον Α΄. Απονέμεται σε προσωπικότητες του εκπαιδευτικού χώρου που έχου​ν προσφέρει αξιοσημείωτες υπηρεσίες στην εκπαίδευση. 

...

Ποιος θα έλεγε πριν από πενήντα πέντε χρόνια, όταν εκείνο το μικρό αγόρι άρχισε να μαθαίνει Γαλλικά, ότι μια μέρα, σ' αυτή εδώ την αίθουσα, θα λάμβανε για δεύτερη φορά τιμητική διάκριση για την προσφορά του στη γαλλική γλώσσα, τον γαλλικό πολιτισμό και την πανεπιστημιακή εκπαίδευση.

Θα σας αποκαλύψω ένα μυστικό: τη γαλλική γλώσσα την είχα συνδυάσει με το παιχνίδι. Ακολουθούσα τη Σουζάνα Λούντζη, την πρώτη μου δασκάλα Γαλλικών, σε μια πλατεία της Αθήνας, όπου πήγαινα να παίξω με τους φίλους μου. Μου μιλούσε Γαλλικά, μου έμαθε τις πρώτες γαλλικές λέξεις. Άκουγα ήχους που με μάγευαν, ήχους που ακουμπούσαν την ψυχή μου. Αυτούς τους ήχους φαίνεται ότι τους είχα αφομοιώσει σωστά, χαιρόμουν γι' αυτό.

Θυμάμαι ότι στο πρώτο «επίσημο» μάθημα με την κυρία Baudais, του Γαλλικού Ινστιτούτου, έλαβα την πρώτη επιβράβευση για την προφορά μου, επειδή πρόφερα σωστά τα Γαλλικά και ιδιαίτερα τα διάφορα «e» αυτής της γλώσσας. Αυτό ήταν! Από τότε ξεκίνησε μια διαφορετική σχέση με τα Γαλλικά. Άλλοτε επρόκειτο για σχέσεις πάθους κι άλλοτε για σχέσεις πολύ δύσκολες, ιδίως στα χρόνια της εφηβείας μου.

Όταν τελείωσα το εξατάξιο γυμνάσιο, πήγα για σπουδές στη Γαλλία, στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Aix-en-Provence, με την ψευδαίσθηση ότι ήξερα καλά Γαλλικά. Δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω το σοκ που ένιωσα όταν άρχισα να παρακολουθώ μαθήματα Συνταγματικού Δικαίου, Μακροοικονομίας και Οικονομικής Γεωγραφίας. Η ορολογία αυτών των επιστημονικών κλάδων μου ήταν παντελώς άγνωστη. Θυμάμαι πολύ καλά το παγωμένο ντους που έκανα την πρώτη μέρα για να συνέλθω. Δεν το έβαλα κάτω. Δούλεψα σκληρά, πολύ σκληρά, αλλά τα κατάφερα.

Αυτά που πήρα από τους γονείς μου, από τους δασκάλους μου, από αυτούς τους απλούς ανθρώπους που με στήριξαν στα παιδικά, εφηβικά και μετεφηβικά μου χρόνια, σήμερα μου δείχνουν τον δρόμο. Δεν είναι εύκολος, είναι γεμάτος αγκάθια, μερικά από τα οποία πληγώνουν τη σάρκα μου. Αλλά έχω δίπλα μου τη Ρωξάνη και τους τρεις γιους μου. Μοιραζόμαστε μαζί την ίδια αγάπη για τα Γαλλικά, τη γνώση και την αξιοσύνη και όλα αυτά λειτουργούν ως βάλσαμο.

Αυτή την αγάπη για τα Γαλλικά, για τη μόρφωση, προσπαθώ να μεταλαμπαδεύσω στους φοιτητές μου εδώ και 27 χρόνια. Ως δάσκαλος νιώθω μεγάλη ικανοποίηση όταν βλέπω αποφοίτους του ΤΞΓΜΔ, με τους οποίους βρίσκομαι σε επικοινωνία, να διακρίνονται στον επαγγελματικό στίβο. Η ικανοποίηση είναι μάλιστα ακόμη μεγαλύτερη, όταν γνωρίζω ότι πάλεψαν σκληρά για φτάσουν εκεί που έφτασαν ...

Κύριε Descotes, θα μου επιτρέψετε να κλείσω αυτή τη σύντομη ομιλία μου επαναλαμβάνοντας   αυτά που είχα πει πριν από λίγα χρόνια, όταν ο τότε Πρέσβης της Γαλλίας  κ. Bruno Delaye μου είχε απονείμει τα διάσημα του Ιππότη του Τάγματος του Ακαδημαϊκού Φοίνικα: «Εάν αγωνίζομαι για τη γαλλοφωνία, αγωνίζομαι ουσιαστικά για την πολυγωσσία και την πολυπολιτισμικότητα, αρχές χαραγμένες στον Καταστατικό Χάρτη του Διεθνούς Οργανισμού της Γαλλοφωνίας, του οποίου μέλος είναι και η Ελλάδα.  Αγωνιζόμενος για την πολυγλωσσία αγωνίζομαι ταυτόχρονα και για την ελληνική γλώσσα, τη γλώσσα της μητέρας μου και του πατέρα μου».